Vitamine P: waarom genot zo belangrijk is als het om voeding gaat

Voeding en het plezier van eten: waarom hebben onze hersenen "vitamine P" nodig?

Vanuit fysiologisch oogpunt veroorzaakt elke plezierige situatie (of die nu met eten te maken heeft of niet) een afgifte van dopamine in de hersenen die de beloningscircuits activeert, wat leidt tot een gevoel van welzijn, rust en motivatie (1).

De 'hedonische' waarde van het voedsel dat we eten wordt weerspiegeld in een verhoogde stimulatie van de mediale orbitofrontale cortex.

Dit 'geluk op het bord ' reguleert ook onze voedselinname en moedigt ons onbewust aan om ons voedingspatroon te diversifiëren door middel van een soort feedbackcontrole: naarmate de maaltijd vordert en we voldoening bereiken, neemt het plezier af. Dit verklaart waarom we uiteindelijk minder eten.

Dit verklaart waarom we uiteindelijk onze vork neerleggen of doorgaan naar het volgende gerecht, zonder een pot pasta of een hele reep chocolade naar binnen te werken!

Genieten van eten heeft ook een positieve invloed op de spijsvertering.

Een aangename eetervaring activeert de parasympathische tak van het zenuwstelsel, in het bijzonder de nervus vagus die het spijsverteringskanaal bedient.

Er wordt aangenomen dat dit de biologische beschikbaarheid en het metabolisme van ingenomen voedingsstoffen verbetert (2).

Tot slot vermindert plezier in het algemeen de synthese van cortisol, het beroemde 'stresshormoon' dat betrokken is bij emotioneel eetgedrag (verhoogde eetlust, hyperfagie, trek in vet en suikerrijk voedsel, etc.), vetopslag en a fortiori gewichtstoename (3-4).

Eten en plezier: een culturele en sociale dimensie

Eten is meer dan alleen brandstof voor ons lichaam leveren.

Eten verbindt ons met onze culinaire tradities en versterkt ons gevoel deel uit te maken van een cultuur, die erkend wordt als een garantie voor een beter mentaal evenwicht.

Een maaltijd delen met familie of vrienden versterkt ook de sociale en emotionele band en verrijkt de zintuiglijke ervaring (5): we eten minder snel, we waarderen smaken beter...

Allemaal factoren die indirect ons "vitamine P"-niveau verhogen!

Eten met plezier gaat niet over het eten van je emoties!

We denken vaak dat plezier beleven aan tafel min of meer hetzelfde is als onze emoties opeten. Maar dit zijn twee verschillende dingen.

Terwijl emotioneel eten probeert emoties, meestal negatieve (verdriet, boosheid, angst...), te compenseren door middel van voedsel, richt genotsgericht eten zich op de zintuiglijke bevrediging die een voedingsmiddel biedt (6).

Hoe kunnen we een duidelijk onderscheid maken tussen de twee? Door te kijken hoe we ons voelen na het eten: terwijl "emotioneel eten" meestal schaamte en schuldgevoelens opwekt, geeft eten met plezier een gevoel van voldoening.

Nog een aanwijzing: emotionele eters voelen zich losgekoppeld van het voedsel dat ze tot zich nemen, terwijl hedonisten daarentegen 'versmelten' met hun bord.

Om weer een gezonde plezierverbinding met eten te krijgen, is het een goed idee om de zintuigen te stimuleren door smaken en texturen te verbeteren.

Je kunt bijvoorbeeld spelen met specerijen, een vleugje umami toevoegen aan je gerechten (miso, sojasaus, parmezaan, enz.), temperatuur- en kleurcontrasten uitbuiten, voedingsmiddelen combineren die elkaar qua voedingswaarde aanvullen, enz.

Tegelijkertijd helpt het beoefenen van mindful eten (dat bestaat uit eten terwijl je aandacht schenkt aan je sensaties, zonder afleiding, genietend van elke hap en vertrouwend op je honger- en verzadigingssignalen) je om meer van eten te genieten, zonder overdaad of frustratie (7).

Stoffen die 'vitamine P' stimuleren

Om je emotionele relatie met eten te verbeteren

Tryptofaan is een essentieel aminozuur dat fungeert als voorloper van serotonine, het zogenaamde "feel-good hormoon".

Dierstudies wijzen ook op de rol van tryptofaan bij het reguleren van voedselinname, of dit nu wordt gemotiveerd door honger of plezier (8).

Om je voorraad aan te vullen, kun je voedingsmiddelen proberen die tryptofaan bevatten (volkoren rijst, eieren, kalkoen, zuivelproducten, bananen, etc.) of overwegen om een tryptofaansupplement te nemen (zoals L-Tryptophan).

Een nog directere strategie is het supplementeren met 5-HTP, een tussenproduct van de omzetting van tryptofaan in serotonine (bijvoorbeeld met ons 98% gestandaardiseerd griffonia 5-HTP-extract) (9).

Bepaalde adaptogene planten die de weerstand tegen stress verbeteren, zijn ook interessant bij emotioneel eetgedrag.

Onderzoek suggereert dat rhodiola (Rhodiola rosea) de eetlust van hyperfagische ratten remt, een effect dat wordt toegeschreven aan het salidroside-gehalte (ons Rhodiola Rosea-extract is gestandaardiseerd op 1,8% salidroside voor maximale werkzaamheid) (10).

Een ander wetenschappelijk onderzoek, waarin de resultaten van 51 studies zijn samengevoegd, suggereert ook dat ashwagandha, dat de mentale gezondheid ondersteunt, het hunkeren naar voedsel kan remmen door het cortisolniveau te verlagen, de afscheiding van dopamine te reguleren en de gevoeligheid voor de hongerhormonen leptine en ghreline te verbeteren (gevonden in ons Super Ashwagandha biologisch ashwagandha extract) (11).

Voor een betere vertering en opname van voedingsstoffen

Hoe kunnen we plezier beleven aan eten als we weten dat spijsverteringsproblemen op de loer liggen na de maaltijd, zelfs als die wat zwaarder is dan normaal?

Probiotica, die het evenwicht in de darmen helpen bewaren, kunnen bepaalde ongemakken na de maaltijd helpen beperken, waaronder een opgeblazen gevoel en winderigheid (12).

Bepaalde stammen van lactobacillen zouden ook de opname van mineralen optimaliseren door fytinezuur af te breken, een antinutritionele factor in planten (Probio Forte maagsapresistente capsules combineren 3 bacteriën van het geslacht Lactobacillus met Bifidobacterium lactis en Lactococcus lactis) (13).

Een voorraad verteringsenzymen verbetert ook de verteerbaarheid en assimilatie van mogelijk problematische voedingsmiddelen, zoals melk of vezels (Digestive Enzymes biedt een compleet spectrum, met proteasen, amylase, lipase, lactase, cellulase, enz.

Naast de digestieve en aperitiefeigenschappen verhoogt de piperine in zwarte peper de biologische beschikbaarheid van verschillende micronutriënten, waaronder vitamine C, selenium, ijzer en bètacaroteen (Bioperine® is gestandaardiseerd op 95% natuurlijke piperine, het hoogste niveau op de markt) (15).

Om zoete trek te temperen

Chocolade, gebak, viennoiseries...

Wanneer een occasioneel pleziertje verandert in een chronisch verlangen naar zoetigheid, is het eerste wat je moet doen begrijpen waarom: een behoefte om angst te kalmeren, een manier om verveling tegen te gaan, enz.

Naast het werken aan de oorzaak, is het mogelijk om verschillende stoffen te nemen die het verlangen naar suiker min of meer direct "moduleren".

Begin met gymnema sylvestre, dat het suikermetabolisme normaliseert via zijn gymninezuren (16).

Tegelijkertijd zou een van de polypeptiden, gurmarine, de perceptie van zoete smaak op de smaakpapillen van de tong afremmen, waardoor de trek in dit soort voedsel op natuurlijke wijze afneemt (ons Gymnema Sylvestre-extract, gewonnen uit gymnemabladeren en gestandaardiseerd tot 75% gymneminezuren, bevat ook het kostbare gurmarine) (17).

Chroom (geïsoleerd in zijn driewaardige vorm in Crominex®3+) helpt de bloedsuikerspiegel normaal te houden door het aantal insulinereceptoren en de gevoeligheid van de β-cellen in de alvleesklier te verhogen (18).

Berberine, een alkaloïde afkomstig van berber, helpt ook om de bloedsuikerspiegel te reguleren, dit keer door een enzymeiwit genaamd AMPK te activeren, dat fungeert als een soort energiesensor in cellen (met zijn innovatieve afgiftesysteem wordt Berberine Max Bioactivity 10 keer beter geabsorbeerd dan standaard berberine-extracten) (19).