We werpen een korte blik op calorierestrictie: de bemoedigende onderzoeksgebieden, de toepassing in de praktijk en de moleculen die deze effecten kunnen nabootsen.
Allereerst is het goed om te bedenken dat deze methode bestaat uit het verminderen van de dagelijkse hoeveelheid voedsel. Het gaat erom dat men dagelijks minimaal 15% minder eet. De restrictie dient gepaard te gaan met een supplementinname om te voorkomen dat er tekorten ontstaan.
Reeds in de zestiende eeuw ontdekte men de gevolgen van calorierestrictie. Het was de aristocraat Luigi Cornaro die er in zijn boek 'Lof der soberheid' als eerste over schreef. Toen zijn gezondheid begon te lijden onder zijn decadente levensstijl, besloot hij over te stappen op een bijna ascetisch voedingspatroon. Deze calorierestrictie zou zijn levensverwachting aanzienlijk hebben verlengd, zo dacht hij zelf en hij werd inderdaad 98 jaar oud. (1) Er gingen heel wat jaren overheen voordat de wetenschap zich voor deze lichaamsprocessen ging interesseren, maar uiteindelijk kreeg de aristocraat toch nog gelijk.
Onderzoek bij dieren, met name bij knaagdieren en primaten, heeft aangetoond dat calorierestrictie de genen activeert die specifieke enzymen coderen: de zogenaamde sirtuïnes.
Deze hebben verschillende effecten op het lichaam:
Sirtuïnes werken dan ook op verschillende niveaus in op vroegtijdige veroudering, doordat ze de stofwisseling vertragen en de belangrijkste levensfuncties beschermen. (2)
Overigens zou calorierestrictie het lichaam eveneens gevoeliger maken voor insuline, waardoor de kans op diabetes kleiner wordt. Het zou eveneens de eliminatie van opgeslagen vetten bevorderen. Calorierestrictie zou dus een beschermende rol spelen voor het hart- en vaatstelsel, net als voor het zenuwstelsel. Ten slotte hebben onderzoekers aangetoond dat calorierestrictie en de daarbij behorende mechanismen veelbelovende gebieden zijn als het gaat om de strijd tegen de ontwikkeling van kanker. (3)
Als we naar de mens kijken, dan kunnen we een voorbeeld nemen aan de inwoners van Okinawa in Japan. Het leven van deze mensen is ingericht op basis van een zeer restrictief voedingspatroon en hun levensverwachting is bijzonder bemoedigend. Calorierestrictie kan worden toegepast in de vorm van intermittent fasting, een methode die op dit moment volop in de belangstelling staat. Hiermee kan op een milde manier de hoeveelheid ingenomen voedsel teruggebracht worden. Ook is er aangetoond dat deze methode een gunstige invloed kan hebben op het verlies van lichaamsgewicht.
Hoe het werkt? Bij intermittent fasting is het de bedoeling dat u gedurende zestien uur geen voedsel inneemt. Vaak vasten mensen tussen het (vroege) avondeten en de lunch van de volgende dag. Het ontbijt wordt overgeslagen. U kunt echter ook het avondeten overslaan, of de lunch. U kiest het ritme dat het beste bij u past. Misschien heeft u ook gehoord over een andere vastenvorm: de 5:2-variant. Hierbij gaat het erom dat men tracht de inname van de voeding gedurende twee dagen in de week met 25% te verminderen. De overige 5 dagen kan er normaal gegeten worden.
Er komen steeds meer studies die aantonen dat intermittent fasting effecten heeft die vergelijkbaar zijn met die van calorierestrictie, met name als het gaat om de invloed op sirtuïnes. (4) Deze veilige methodes kunnen, mits ze juist worden toegepast, ons een stapje dichter bij calorierestrictie brengen.
Calorierestrictie kan een behoorlijke impact hebben op het dagelijks leven, zeker op de langer termijn. Maar wees gerust: de wetenschappelijke ontwikkelingen schieten ons hierbij te hulp. Er zijn namelijk moleculen ontdekt die het effect van vasten kunnen nabootsen! (5) Het gaat hier onder andere om de volgende stoffen:
Calorierestrictie en moleculen die het effect hiervan kunnen nabootsten: veelbelovende ontwikkelingen voor een lang en gezond leven!
Dat groenten en fruit zo goed voor ons zijn, komt vooral omdat ze zoveel polyfenolen bevatten. Maar welke groente- en fruitsoorten bevatten de meeste polyfenolen? En welke groente- of fruitsoort staat er op 1, denkt u?
Glycatie is een sluipende, niet te negeren chemische reactie die een sleutelrol speelt bij veroudering. Lees alles over deze spontane 'versuikering' van het lichaam en wat u ertegen kunt doen.
De afgelopen jaren staan antioxidanten in toenemende mate in de belangstelling. Dit heeft te maken met het vermeende of daadwerkelijke vermogen van antioxidanten om veroudering tegen te gaan. Maar wat zijn nu de krachtigste antioxidanten?
Wilt u ook graag de negatieve effecten van veroudering zo lang mogelijk buiten de deur houden? En wilt u maximaal genieten van uw leven met uw dierbaren? Maak dan kennis met senolytica, de ultieme bestrijders van veroudering.
Dit superfruit, dat al meer dan 2.000 jaar wordt gebruikt in de traditionele Chinese geneeskunst, wint inmiddels eveneens aan populariteit in het Westen. Dat is te danken aan de hoge vitamine- en antioxidantgehaltes in de gojibes. Ontdek alle weldadige effecten.
Een senescente cel is een cel die aan het einde van zijn levenscyclus is gekomen. Als alles goed verloopt, worden deze cellen door het immuunsysteem verwijderd. In sommige gevallen worden ze niet afgevoerd en hopen ze zich op in de weefsels. Dit kan ernstige gevolgen hebben voor de gezondheid.